„Dziękować powinniśmy Bogu każdej chwili za was, bracia, jak godne jest, bo niezmiernie wzrasta wiara wasza i obfituje miłość jednego każdego (z) wszystkich was ku jedni drugim, tak że sami my przez was zaczynać się chełpić w (społecznościach) wywołanych Boga dla wytrwałości waszej i wiary we wszystkich prześladowaniach waszych i utrapieniach, które znosicie: wykazanie sprawiedliwego osądzenia Boga, ku zostać uważani za godnych wy królestwa Boga, dla którego i cierpicie, jeśli w ogóle sprawiedliwe u Boga oddać w zamian trapiącym was utrapienie i wam trapionym ulżenie z nami podczas objawienia Pana, Jezusa, z nieba ze zwiastunami mocy Jego w ogniu płomienia, dającego ukaranie nie znającym Boga i nie będącym posłusznymi dobrej nowinie Pana naszego, Jezusa, którzy sprawiedliwość zapłacą zagładą wieczną z dala od oblicza Pana i od chwały mocy Jego, kiedy przyjdzie, (by) zostać wychwalonym w świętych Jego i zostać podziwianym we wszystkich (tych) (którzy uwierzyli), bo znalazło wiarę świadectwo nasze przed wami, w dniu owym”. (Do Tesaloniczan II 1, 3 – 10)