„Następnie po czternastu latach znowu wszedłem do Jerozolimy Barnabą, wziąwszy razem i Tytusa; wszedłem zaś według objawienia; i wyłożyłem im dobrą nowinę, którą ogłaszam wśród pogan, na oddzielne zaś (tym) uważanym, aby nie jakoś na puste biegłbym lub pobiegłem. Ale ani Tytus, (ten) razem ze mną, Hellenem będący, (nie) został zmuszony, (by) dać się obrzezać; z powodu zaś błędnie wprowadzanych kłamliwych braci, którzy nieszczęśliwie weszli, (by) na szkodę przyjrzeć się wolności naszej, którą mamy w Pomazańcu Jezusie, aby nas zniewoliliby; tym ani na godzinę (nie) ustąpiliśmy podporządkowaniem się, aby prawda dobrej nowiny przetrwałaby względem was”. (Do Galatów 2, 1 – 5)