„Te więc mając obietnice, umiłowani, oczyśćmy siebie samych od każdego splamienia ciała i ducha, wypełniając uświęcenie w bojaźni Boga. Miejcie miejsce dla nas; nikomu nie uczyniliśmy niesprawiedliwości, nikogo (nie) zniszczyliśmy, (względem) nikogo (nie) okazaliśmy zachłanności. Na zasądzenie nie mówię, wcześniej powiedziałem bowiem, że w sercach naszych jesteście ku razem umrzeć i razem żyć. Wielka mi otwartość do was, wielka mi duma za was; jestem wypełniony zachętą, aż nazbyt obfituję radością w każdym utrapieniu naszym”. (Do Koryntian II 7, 1 – 4)