„Bo jak obfitują cierpienia Pomazańca ku nam, tak przez Pomazańca obfituje i zachęta nasza. Czy to zaś trapieni jesteśmy dla waszej zachęty i zbawienia; czy to jesteśmy zachęcani dla waszej zachęty, (tej) działającej w wytrwałości (wśród) tych cierpień, które i my cierpimy. I nadzieja nasza mocna o was, wiedzący, że jak wspólnikami jesteście cierpień, tak i zachęty”. (Do Koryntian II 1, 5 – 7)