„Jeśli ktoś uważa prorokiem być lub duchowym, niech uznaje, co piszę wam, że Pana jest przykazanie; jeśli zaś ktoś nie poznaje, nie jest poznawany. Tak ze, bracia [moi], współzawodniczcie (o) prorokowanie i mówić nie zabraniajcie językami. Wszystko zaś dostojnie i według porządku niech się staje”. (Do Koryntian I 14, 37 – 40)