„Czy to językiem ktoś mówi, według dwóch albo najwięcej trzech, i na przemian, i jeden niech tłumaczy; jeśli zaś nie byłoby tłumacza, niech milczy w (społeczności) wywołanych, sobie samemu zaś niech mówi i Bogu. Prorocy zaś dwóch lub trzech niech mówią i inni niech rozróżniają; jeśli zaś innemu zostałoby objawione siedzącemu, (ten) pierwszy niech milczy. Możecie bowiem pojedynczo wszyscy prorokować, aby wszyscy uczyli się i wszyscy byli zachęcani, i duchy proroków prorokom są podporządkowane; nie bowiem jest niepokoju Bóg, ale pokoju. Jak w wszystkich (społecznościach) wywołanych świętych, kobiety w (społecznościach) wywołanych nich milczą, nie bowiem jest pozwalane im mówić; ale niech będą podporządkowane, jak i Prawo mówi. Jeśli zaś coś nauczyć się chcą, w domu własnych mężów niech dopytują się, hańbiące bowiem jest dla kobiety mówić w (społeczności) wywołanych. Czy od was słowo Boga wyszło, lub do was samych przyszło?” (Do Koryntian I 14, 27 – 36)