„Nie mianowicie zaś, że opadło słowo Boga. Nie bowiem wszyscy z Izraela, ci Izraelem; nie ponieważ są nasieniem Abrahama, wszyscy dziećmi, ale: W Izaaku zostanie powołane (dla) ciebie nasienie. To jest, nie dzieci ciała tymi dziećmi Boga, ale dzieci obietnicy liczone są za nasienie; obietnicy bowiem słowo to: W porze tej przyjdę i będzie Sarze syn. Nie jedynie zaś, ale i Rebeka z jednego łoża mając, (z) Izaaka, ojca naszego. (Choć) nie bowiem (zostali zrodzeni) i nie (zdziałali) coś dobrego lub złego, aby (to) według wybrania postanowienie Boga oczekiwałoby, nie dzięki czynom, ale dzięki Powołującemu, zostało powiedziane jej, że: Większy będzie służył mniejszemu; tak jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, zaś Ezawa znienawidziłem. Co więc powiemy? Czy niesprawiedliwość u Boga? Nie może stać się; Mojżeszowi bowiem mówi: Będę miał litość, (nad) którym jeśli będę miał litość, i użalę się, (nad) którym jeśli się użalę”. (Do Rzymian 9, 6 – 15)