„Dlaczego (jako) niewiarygodne jest sądzone u nas, że Bóg martwych wskrzesza? Ja więc uważałem mnie samego, (że) przeciw imieniu Jezusa Nazarejczyka (trzeba) wiele przeciwnych dokonać. Co i uczyniłem w Jerozolimie. I wielu (z) świętych ja w strażnicach nakluczyłem, (tę) od arcykapłanów władzę wziąwszy. (Gdy byli zgładzani) oni, przyniosłem przeciw kamyk. I po wszystkich synagogach częstokroć karząc ich, czyniłem koniecznym, (by) krzywdząco mówić. Obficie także popadając w szał (przeciw) nim, prześladowałem aż i do (tych) z zewnątrz miast”. (Dokonania wysłanników 26, 8 – 11)