„Więc sposób życia mój, [(ten)] od młodości, (ten) od początku (który stał się) w ludzie mym, w Jerozolimie znają wszyscy Judejczycy, wcześniej poznający mię z góry, jeśli chcieliby świadczyć, że według najdokładniejszego stronnictwa naszej religii zacząłem żyć (jako) faryzeusz. I teraz z powodu nadziei (na tę) względem ojców naszych obietnicę, (która się stała) od Boga, stanąłem sądzony, ku której dwunastoplemię nasze, w napięciu nocą i dniem służąc, ma nadzieję przyjść. Za tę nadzieję jestem oskarżany przez Judejczyków, królu”. (Dokonania wysłanników 26, 4 – 7)