„Wezwawszy więc ich ugościł. (Tego) zaś nazajutrz wstawszy wyszedł razem z nimi. I niektórzy (z) braci, (tych) z Jafy przyłączyli się (do) niego. (Tego) zaś nazajutrz wszedł do Cezarei. Zaś Korneliusz był oczekującym ich, zwoławszy krewnych jego i koniecznych przyjaciół. Gdy zaś stało się, (że) wejść Piotr, wyszedłszy na spotkanie z nim Korneliusz upadłszy do nóg pokłonił się. Zaś Piotr podniósł go mówiąc: Wstań. I ja sam człowiekiem jestem. I rozmawiając razem z nim, wszedł. I znajduje (tych, którzy się zeszli) licznych”. (Dokonania wysłanników 10, 23 – 27)