„I zbliżyli się do wsi, gdzie szli, i on udał, (że) dalej (podąża). I przymusili go mówiąc: Zostań z nami, bo ku wieczorowi jest i nachylił się już dzień. I wszedł, (by) zostać z nimi. I stało się, (gdy) położył się (przy stole) on z nimi, wziąwszy chleb pobłogosławił i połamawszy podawał im. Ich zaś otwarte zostały oczy i poznali go. I on niewidzialny stał się od nich. I powiedzieli do siebie: Czyż nie serce nasze płonące było [w nas], jak mówił nam w drodze, jak otwierał nam Pisma? I wstawszy tej samej godziny, wrócili do Jeruzalem i znaleźli zebranych jedenastu i (tych) z nimi, mówiących, że istotnie podniósł się Pan i ukazał się Szymonowi. I oni wyjaśnili (to co) w drodze, i jak dał się poznać im przy łamaniu chleba”. (Według Łukasza 24, 28 – 35)