„I on wołając rzekł: Ojcze Abrahamie, zlituj się (nade) mną i poślij Łazarza, aby zamoczył czubek palca jego wodą i ochłodził język mój, bo boleję w płomieniu tym. Powiedział zaś Abraham: Dziecko, przypomnij sobie, że odebrałeś dobra twe w życiu twym, i Łazarz podobnie złe. Teraz zaś tutaj pocieszany jest, ty zaś bolejesz. I wśród wszystkich tych: pomiędzy nami i wami przepaść wielka jest utwierdzona, żeby chcący przejść stąd do was nie mogli, ani stamtąd do nas (aby) przeprawili się. Powiedział zaś: Proszę cię więc, ojcze, aby posłałeś go do domu ojca mego”. (Według Łukasza 16, 24 – 27)