„Człowiek zaś pewien był bogaty i wdziewał na siebie purpurę i cienki len, świętując co dzień wspaniale. Biedny zaś pewien imieniem Łazarz rzucony był przy bramie jego owrzodzony, i pożądający, (by) nasycić się ze spadających ze stołu bogatego. Ale i psy przychodzące oblizywały wrzody jego. Stało się zaś, (umarł) biedny i (odniesiony został) on przez zwiastunów na łono Abrahama. Umarł zaś i bogaty i pogrzebany został. I w otchłani podniósłszy oczy jego, będąc w męczarniach, widzi Abrahama z daleka i Łazarza na łonie jego”. (Według Łukasza 16, 19 – 23)