„Mówił zaś i do uczniów: Człowiek pewien był bogaty, który miał szafarza i ten oczerniony został (przed) nim, jako trwoniący (dobra) będące jego. I zawoławszy go powiedział mu: Co to słyszę o tobie? Oddaj rachunek szafarstwa twego, nie bowiem możesz już szafarzować. Powiedział zaś w sobie szafarz: Co mam uczynić, bo pan mój odbiera szafarzowanie ode mnie? Kopać nie mam siły, żebrać wstydzę się. Pojąłem, co mam uczynić, aby kiedy usunięty zostanę z szafarzowania, przyjęli mnie do domów ich”. (Według Łukasza 16, 1 – 4)