Jezus złym duchom nie pozwala mówić. Uczmy się od Niego Mk 1, 34 „Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić, ponieważ wiedziały, kim On jest”.

Jezusa szukają i nie ma w tym nic złego Mk 1, 32 – 33 „Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych; i całe miasto było zebrane u drzwi”.

Podniesienie człowieka sprawia, że podejmuje służbę Mk 1, 31 „On podszedł do niej i podniósł ją ująwszy za rękę, tak iż gorączka ją opuściła. A ona im usługiwała”.

Jezus, jako Bóg, wiedział o gorączce teściowej, a i tak przyjął to, że inni Mu o niej mówili Mk 1, 30 „Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej”.

Jezus wielokrotnie odwiedza swoich przyjaciół Mk 1, 29 „Zaraz po wyjściu z synagogi przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja”.

Dzieła Boże powodują, że ludzie o tym mówią i nie potrafią się powstrzymać Mk 1, 28 „I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej”.

Dzieła Boże powodują zakłopotanie Mk 1, 27 „A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne”.

Słowa Jezusa czasem powodują manifestacje Mk 1, 26 „Wtedy duch nieczysty zaczął go targać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego”.

Możemy uczyć się od Jezusa surowości, ale tylko wobec złych duchów Mk 1, 25 „Lecz Jezus rozkazał mu surowo: Milcz i wyjdź z niego!”

Kiedy Słowo Boże jest głoszone - złe duchy się manifestują Mk 1, 23 – 24 „Był właśnie w synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boży”.