O powtórnym przyjściu Chrystusa mamy wiele fragmentów, gdyż Jezus nie chce, abyśmy nie byli świadomi rzeczywistości, które nas czekają Łk 17, 24 „Bo jak błyskawica, gdy zabłyśnie, świeci od jednego krańca widnokręgu aż do drugiego, tak będzie z Synem Człowieczym w dniu Jego”.

Niestety w naszych czasach mnoży się bardzo wielu proroków, którzy próbują określać, gdzie jest Jezus, a gdzie Go nie ma Łk 17, 23 „Powiedzą wam: Oto tam lub: Oto tu. Nie chodźcie tam i nie biegnijcie za nimi!”

Jezus doskonale zna wszystko to, co ma się stać po Jego odejściu do Ojca, i częścią tych rzeczy dzieli się z uczniami Łk 17, 22 „Do uczniów zaś rzekł: Przyjdzie czas, kiedy zapragniecie ujrzeć choćby jeden z dni Syna Człowieczego, a nie zobaczycie”.

Kiedy słuchamy nauczania Jezusa, łatwiej dostrzegamy, że królestwo Boże jest na wyciągnięcie ręki Łk 17, 20 – 21 „Zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalne; i nie powiedzą: Oto tu jest albo: Tam. Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest”.

Przychodzenie do Jezusa z wdzięcznością sprawia, że możemy usłyszeć dodatkowe Słowo dla nas Łk 17, 19 „Do niego zaś rzekł: Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła”.

Jak widać na podstawie jednego z dziesięciu, wdzięczność nie jest łatwą sprawą, ale znowu możemy uczyć się od innowierców Łk 17, 15 – 18 „Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do Jego nóg i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec”.

Ufność do Jezusa sprawia, że robimy to, o co On nas prosi, zanim zobaczymy owoce Łk 17, 14 „Na ich widok rzekł do nich: Idźcie, pokażcie się kapłanom! A gdy szli, zostali oczyszczeni”.

Jezus na „przypadkowe” spotkania także odpowiada Łk 17, 11 – 13 „Zmierzając do Jerozolimy przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!”

Jezus przez swoje życie uczy służyć, i to służyć bezinteresownie Łk 17, 7 – 10 „Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: Pójdź i siądź do stołu? Czy nie powie mu raczej: Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił? Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”.

Między innymi od głębokości poziomu wiary zależy, czy przez nasze ręce będą się działy cuda Łk 17, 6 „Pan rzekł: Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze!, a byłaby wam posłuszna”.