Księga Kapłańska 5, 3 – 4 „…albo jeżeli kto dotknie się jakiejś nieczystości ludzkiej, jakiejkolwiek rzeczy, która może uczynić nieczystym, i z początku nie uświadomi sobie tego, a potem spostrzeże, że zawinił, 4 albo jeżeli kto przysięga, mówiąc lekkomyślnie wargami, na zło albo na dobro, tak jak to bywa, że człowiek lekkomyślnie przysięga, i z początku nie uświadamia sobie tego, a potem spostrzeże, że zawinił przez jedną z tych rzeczy…”.

„Sam zaś Herod wysławszy, chwycił Jana i związał go w strażnicy z powodu Herodiady, żony Filipa, brata jego, bo ją poślubił. Mówił bowiem Jan Herodowi, że: Nie jest dozwolone ci mieć żonę brata twego. Zaś Herodiada miała urazę (do) niego i chciała go zabić, i nie mogła. Bowiem Herod bał się Jana, wiedząc (że) on mąż sprawiedliwy i święty, i ochraniał go; i słuchając go wiele, był w niepewności i z przyjemnością go słuchał”. (Według Marka 6, 17 – 20)

Apostołowie wiele spraw przeżywali podobnie jak my, mając podobne zachowania Mt 16, 5 „Przeprawiając się na drugi brzeg, uczniowie zapomnieli wziąć z sobą chleba”.

Księga Kapłańska 5, 1 – 2 „Jeżeli kto zgrzeszy przez to, że usłyszawszy zaklęcie i mogąc zaświadczyć o przestępstwie, które widział lub znał, nie uczyni tego i w ten sposób zawini, 2 albo jeżeli kto dotknie się czegoś nieczystego, na przykład padliny nieczystego dzikiego zwierzęcia albo padliny nieczystego domowego zwierzęcia, albo padliny nieczystego płazu, i nie uświadomi sobie tego, że stał się nieczystym i winnym…”.

„Z owoców ich poznacie ich. (Czy) zbierają z cierni winne grona lub z ostu figi? Tak każde drzewo dobre owoce piękne czyni, zaś zepsute drzewo owoce złe czyni. Nie może drzewo dobre owoców złych czynić, ani drzewo zepsute owoców pięknych czynić. Każde drzewo nie czyniące owocu pięknego wycinane jest i w ogień rzucane jest. Zatem z owoców ich poznacie ich”. (Według Mateusza 7, 16 – 20)

Jezus nawet nie dając znaku, prócz znaku Jonasza, daje znak Mt 16, 4 „Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Z tym ich zostawił i odszedł”.

Księga Kapłańska 4, 35 „Cały tłuszcz oddzieli, tak jak był oddzielony tłuszcz owcy, złożonej jako ofiara biesiadna. Kapłan zamieni to w dym na ołtarzu, ponad ofiarami spalanymi dla Pana. W ten sposób kapłan dokona przebłagania za jego grzech, który tamten popełnił, i będzie mu odpuszczony”.

„Nie mogę ja czynić od siebie nic. Jako słyszę sądzę, i sąd mój sprawiedliwy jest, bo nie szukam woli mojej, ale woli (tego), (który posłał) mnie. Jeśli ja świadczyć będę o sobie, świadectwo me nie jest prawdziwe. Inny jest świadczący o mnie, i wiem, że prawdziwe jest świadectwo, którym świadczy o mnie. Wy wysłaliście do Jana i zaświadczył prawdzie”. (Według Jana 5, 30 – 33)

Jesteśmy często podobni do faryzeuszów i uczonych w Piśmie, kiedy potrafimy z dokładnością rozpoznawać zjawiska atmosferyczne i zmiany zachodzące w świecie, a brak nam rozpoznania znaków czasu Mt 16, 2 – 3 „Lecz On im odpowiedział: Wieczorem mówicie: Będzie piękna pogoda, bo niebo się czerwieni; rano zaś: Dziś burza, bo niebo się czerwieni i jest zasępione. Wygląd nieba umiecie rozpoznawać, a znaków czasu nie możecie?”

Księga Kapłańska 4, 33 – 34 „…włoży rękę na głowę ofiary przebłagalnej i zabije ją jako ofiarę przebłagalną na miejscu, gdzie się zabija ofiary całopalne. 34 Potem kapłan umoczy palec we krwi ofiary przebłagalnej i pomaże nią rogi ołtarza ofiar całopalnych. Całą resztę krwi wyleje na podstawę ołtarza”.