„Abraham obrzezał Izaaka, gdy ten miał osiem dni, tak jak to Bóg mu przykazał. 5 Abraham miał sto lat, gdy mu się urodził syn jego Izaak. 6 Sara mówiła: «Powód do śmiechu dał mi Bóg. Każdy, kto się o tym dowie, śmiać się będzie z mej przyczyny». 7 I dodawała: «Któż by się ośmielił rzec Abrahamowi: Sara będzie karmiła piersią dzieci, a jednak urodziłam syna mimo podeszłego wieku mego męża».”

„Jak więc przywołaliby do siebie, w którego nie uwierzyli? Jak zaś uwierzyliby, którego nie usłyszeli? Jak zaś usłyszeliby bez ogłaszającego? Jak zaś ogłosiliby, jeśli nie zostaliby wysłani? Tak jak jest napisane: Jak pięknymi nogi głoszących dobrą nowinę (o) dobrych. Ale nie wszyscy okazali posłuszeństwo dobrej nowinie; Izajasz bowiem mówi: Panie, kto uwierzył wiadomości naszej? Zatem wiara z usłyszenia, zaś usłyszenie poprzez słowo Pomazańca. Ale mówię: czy nie usłyszeli? Raczej: Do każdej ziemi wyszedł głos ich, i do kresów zamieszkiwanej słowa ich”. (Do Rzymian 10, 14 – 18)

Chociaż Paweł ewangelizuje w bardzo trudnym środowisku, nie boi się podejmować odpowiedzialności za tą ewangelizację. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 22, 30 „Następnego dnia, chcąc dowiedzieć się dokładnie, o co go Żydzi oskarżali, zdjął z niego więzy, rozkazał zebrać się arcykapłanom i całemu Sanhedrynowi i wyprowadziwszy Pawła stawił go przed nimi”.

„Wreszcie Pan okazał Sarze łaskawość, jak to obiecał, i uczynił jej to, co zapowiedział. 2 Sara stała się brzemienną i urodziła sędziwemu Abrahamowi syna w tym właśnie czasie, jaki Bóg wyznaczył. 3 Abraham dał swemu synowi, którego mu Sara urodziła, imię Izaak”.

„Bo jeśli przyznasz przez usta twe, (że) Panem Jezus, i uwierzysz w sercu twym, że Bóg Go obudził z martwych, zostaniesz zbawiony; sercem bowiem wierzy się ku usprawiedliwieniu, ustami zaś przyznaje się ku zbawieniu. Mówi bowiem Pismo: Każdy wierzący w Niego nie zostanie zawstydzony. Nie bowiem jest rozróżnianie Judejczyka i Hellena, bo Ten sam Pan wszystkich, będący bogatym względem wszystkich przywołujących Go; Każdy bowiem, który przywoła do siebie imię Pana, zbawiony zostanie”. (Do Rzymian 10, 9 – 13)

Tożsamość Pawła, jego wykształcenie i obywatelstwo zmieniają całkowicie tych, z którymi się spotyka, zanim jeszcze Ewangelia zostanie ogłoszona. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 22, 29 „Natychmiast też odstąpili od niego ci, co go mieli badać. Dowiedziawszy się, że jest Rzymianinem, trybun przestraszył się, że kazał go związać”.

„Po czym rzekł: «Oto kraj mój przed tobą: zamieszkaj, gdzie ci się podoba!» 16 Do Sary powiedział: «Daję bratu twemu tysiąc sztuk srebra; niechaj to będzie dla ciebie dowodem, że jesteś bez winy, wobec wszystkich, którzy są z tobą». 17 Abraham pomodlił się do Boga i Bóg uzdrowił Abimeleka, żonę jego i jego niewolnice, aby mogli mieć potomstwo; 18 Bóg bowiem dotknął niepłodnością wszystkie łona w domu Abimeleka za Sarę, żonę Abrahama”.

„Mojżesz bowiem pisze (o) usprawiedliwieniu, (tym) z Prawa, że: (Ten), (który uczynił) je, człowiek żyć będzie przez nie. Zaś z wiary usprawiedliwienie tak mówi: Nie powiedz w sercu twym: Kto wstąpi do nieba? To jest, (aby) Pomazańca sprowadzić; lub: Kto zstąpi do otchłani? To jest, (by) Pomazańca od martwych poprowadzić do góry. Ale co mówi? Blisko ciebie (to) słowo jest, w ustach twych i w sercu twym. to jest słowo wiary, które ogłaszamy”. (Do Rzymian 10, 5 – 8)

Obywatelstwo rzymskie wielokrotnie ułatwia Pawłowi misję – to dla nas cenna wskazówka. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 22, 28 „Ja za wielką sumę nabyłem to obywatelstwo - odrzekł trybun. A Paweł powiedział: A ja mam je od urodzenia”.

„Zresztą jest ona rzeczywiście moją siostrą, jako córka ojca mego, lecz innej matki; mimo to została moją żoną. 13 Gdy więc Bóg kazał mi wyruszyć z domu mego ojca na wędrówkę, rzekłem do niej: Wyświadczysz mi przysługę, gdy tam, dokąd przyjdziemy, będziesz mówiła do mnie: On jest moim bratem». 14 Wtedy Abimelek dał Abrahamowi owce, woły, niewolników i niewolnice i zwrócił mu żonę jego Sarę”.