„Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia [takiego, jakie jest udziałem] twego potomstwa, dlatego że usłuchałeś mego rozkazu». 19 Abraham wrócił do swych sług i wyruszywszy razem z nimi w drogę, poszedł do Beer-Szeby. I mieszkał Abraham nadal w Beer-Szebie”.

„Ten [bowiem sądzi dzień obok dnia, ten zaś sądzi każdy dzień; każdy we własnej myśli niech się dopełnia. Myślący (o) dniu dla Pana myśli; i jedzący (dla) Pana je, dziękuję bowiem Bogu; i nie jedzący (dla) Pana nie je, i dziękuje Bogu. Nikt bowiem (z) nas dla siebie samego (nie) żyje, i nikt dla siebie samego (nie) umiera; jeśli bowiem żyjemy, (dla) Pana żyjemy, jeśli umieramy, (dla) Pana umieramy. Jeśli więc żyjemy, jeśli także umieramy, Pana jesteśmy. Na to bowiem Pomazaniec umarł i ożył, aby i (nad) martwymi i (nad) żyjącymi zapanowałby. Ty zaś dlaczego sądzisz brata twego? Lub i ty dlaczego masz za nic brata twego? Wszyscy bowiem staniemy przy trybunie Boga”. (Do Rzymian 14, 5 – 10)

„Po czym Anioł Pański przemówił głośno z nieba do Abrahama po raz drugi: 16 «Przysięgam na siebie, wyrocznia Pana, że ponieważ uczyniłeś to, a nie oszczędziłeś syna twego jedynego, 17 będę ci błogosławił i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza; potomkowie twoi zdobędą warownie swych nieprzyjaciół”.

„Zaś będącego bez siły (we) wierze dobierajcie, nie ku rozróżnianiom rozważań. Ten wierzy, (że) zjeść wszystko, (ten) zaś będący bez siły jarzyny je. Jedzący nie jedzącego nie niech ma za nic, zaś nie jedzący jedzącego nie niech sądzi, Bóg bowiem go dobrał. Ty kim jesteś, sądząc cudzego domownika? Własnemu panu trwa lub pada; zostanie postawiony zaś, jest mocny bowiem Pan postawić go”. (Do Rzymian 14, 1 – 4)

„Abraham, obejrzawszy się poza siebie, spostrzegł barana uwikłanego rogami w zaroślach. Poszedł więc, wziął barana i złożył w ofierze całopalnej zamiast swego syna.14 I dał Abraham miejscu temu nazwę "Pan widzi". Stąd to mówi się dzisiaj: «Na wzgórzu Pan się ukazuje».”

„I tak znając (tę) porę, że czas już, (by) wy ze snu dać się zbudzić, teraz bowiem bliżej nasze zbawienie, niż gdy uwierzyliśmy. Noc posunęła się naprzód, zaś dzień zbliżył się. Odłóżmy od siebie więc czyny ciemności, wdziejmy na siebie [zaś] oręż światła. Jak podczas dnia dostojnie zacznijmy chodzić, nie (dla) hulanek i pijaństw, nie (dla) łóż i rozpasań, nie (dla) sporów i zazdrości; ale wdziejcie na siebie Pana, Jezusa Pomazańca, i ciała troski nie czyńcie sobie względem pożądań”. (Do Rzymian 13, 11 – 14)

„Ale wtedy Anioł Pański zawołał na niego z nieba i rzekł: «Abrahamie, Abrahamie!» A on rzekł: «Oto jestem». 12 [Anioł] powiedział mu: «Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna».”

„Nikomu nic (nie) bądźcie winni, z wyjątkiem jedni drugich miłować; bo miłujący drugiego Prawo wypełnił. To bowiem: Nie będziesz cudzołożyć, Nie będziesz zabijać, Nie będziesz kraść, Nie będziesz pożądać, i jeśli jakieś inne przykazanie, w słowie tym sprowadza się pod jedną głowę, [w tym]: Będziesz miłować (tego) tuż obok ciebie jak ciebie samego. Miłość (temu) tuż obok złego nie czyni; wypełnieniem więc Prawa miłość”. (Do Rzymian 13, 8 – 10)

„Abraham odpowiedział: «Bóg upatrzy sobie jagnię na całopalenie, synu mój». I szli obydwaj dalej. 9 A gdy przyszli na to miejsce, które Bóg wskazał, Abraham zbudował tam ołtarz, ułożył na nim drwa i związawszy syna swego Izaaka położył go na tych drwach na ołtarzu. 10 Potem Abraham sięgnął ręką po nóż, aby zabić swego syna”.

„Dlatego koniecznością podporządkować się, nie jedynie z powodu (tego) gniewu, ale z powodu sumienia. Przez to bowiem i daniny spełniacie, publicznymi sługami bowiem Boga są ku temu to trwającymi niezłomnie. Oddajcie wszystkim powinności: temu daninę daninę, temu podatek podatek, temu bojaźń bojaźń, temu szacunek szacunek”. (Do Rzymian 13, 5 – 7)