„Po czym Pan rzekł: «Skarga na Sodomę i Gomorę głośno się rozlega, bo występki ich [mieszkańców] są bardzo ciężkie. 21 Chcę więc iść i zobaczyć, czy postępują tak, jak głosi oskarżenie, które do Mnie doszło, czy nie; dowiem się». 22 Wtedy to ludzie ci odeszli w stronę Sodomy, a Abraham stał dalej przed Panem. 23 Zbliżywszy się do Niego, Abraham rzekł: «Czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi? 24 Może w tym mieście jest pięćdziesięciu sprawiedliwych; czy także zniszczysz to miasto i nie przebaczysz mu przez wzgląd na owych pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy w nim mieszkają?”

„(To) więc dobre (dla) mnie stało się śmiercią? Nie może stać się; ale grzech, aby uwidoczniłby się (jako) grzech, poprzez (to) dobre (dla) mnie sprawiający śmierć; aby stałby się w nadmiarze grzesznym grzech poprzez przykazanie. Wiemy bowiem, że Prawo duchowe jest; ja zaś cielesny jestem, sprzedany pod grzech. Co bowiem sprawiam, nie pojmuję; nie bowiem, co chcę, to dokonuję, ale co nienawidzę, to czynię”. (Do Rzymian 7, 13 – 15)

Działanie Pawła prowadzi go w najróżniejsze miejsca, gdzie może głosić Słowo Boże. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 21, 33 „Wtedy trybun zbliżył się, kazał go ująć, związać dwoma łańcuchami i dopytywał się, kim jest i co uczynił”.

„Potem ludzie ci odeszli i skierowali się ku Sodomie. Abraham zaś szedł z nimi, aby ich odprowadzić, 17 a Pan mówił sobie: «Czyż miałbym zataić przed Abrahamem to, co zamierzam uczynić? 18 Przecież ma się on stać ojcem wielkiego i potężnego narodu, i przez niego otrzymają błogosławieństwo wszystkie ludy ziemi. 19 Bo upatrzyłem go jako tego, który będzie nakazywał potomkom swym oraz swemu rodowi, aby przestrzegając przykazań Pana postępowali sprawiedliwie i uczciwie, tak żeby Pan wypełnił to, co obiecał Abrahamowi».”

„Okazję zaś otrzymawszy grzech poprzez przykazanie, sprawił we mnie całe pożądanie; bez bowiem Prawa grzech martwy. Ja zaś żyłem bez Prawa niegdyś; (gdy przyszło) zaś przykazanie, grzech odżył, ja zaś umarłem, i znalezione zostało (przeze) mnie przykazanie, (to) ku życiu, (jako) to ku śmierci; bo grzech, okazję otrzymawszy poprzez przykazanie, uwiódł mię i poprzez nie zabił. Tak że Prawo święte, i przykazanie święte, i sprawiedliwe, i dobre”. (Do Rzymian 7, 8 – 12)

Paweł nie boi się stawać w obronie prawdy, nawet wtedy, kiedy go to bardzo dużo kosztuje. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 21, 32 „Natychmiast wziął żołnierzy i setników i zbiegł do nich na dół. Na widok trybuna i żołnierzy zaprzestano bić Pawła”.

„Abraham i Sara byli w bardzo podeszłym wieku. Toteż Sara nie miewała przypadłości właściwej kobietom. 12 Uśmiechnęła się więc do siebie i pomyślała: «Teraz, gdy przekwitłam, mam doznawać rozkoszy, i mój mąż starzec?» 13 Pan rzekł do Abrahama: «Dlaczego to Sara śmieje się i myśli: Czy naprawdę będę mogła rodzić, gdy już się zestarzałam? 14 Czy jest coś, co byłoby niemożliwe dla Pana? Za rok o tej porze wrócę do ciebie, i Sara będzie miała syna». 15 Wtedy Sara zaparła się, mówiąc: «Wcale się nie śmiałam» - bo ogarnęło ją przerażenie. Ale Pan powiedział: «Nie. Śmiałaś się!»”

„Gdy bowiem byliśmy w ciele, doznania grzechów, (te) poprzez Prawo, działały sobie w członkach naszych ku przynieść owoce śmierci; teraz zaś zostaliśmy uwolnieni od Prawa, umarłszy, w którym byliśmy zatrzymywani, tak że służyć my w nowości Ducha i nie starości litery. Co więc powiemy? Prawo grzechem? Nie może stać się; ale grzechu nie pojąłbym, jeśli nie poprzez Prawo, także bowiem pożądania nie znałbym, jeśli nie Prawo mówiłoby: Nie będziesz pożądać”. (Do Rzymian 7, 5 – 7)

Paweł nie zważa na to, co pomyślą o nim ludzie, ale we wszystkim chce wypełniać wolę Boga. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 21, 31 „Gdy usiłowali go zabić, doszła do trybuna kohorty wiadomość, że cała Jerozolima jest wzburzona”.

„Abraham poszedł więc spiesznie do namiotu Sary i rzekł: «Prędko zaczyń ciasto z trzech miar najczystszej mąki i zrób podpłomyki». 7 Potem Abraham podążył do trzody i wybrawszy tłuste i piękne cielę, dał je słudze, aby ten szybko je przyrządził. 8 Po czym, wziąwszy twaróg, mleko i przyrządzone cielę, postawił przed nimi, a gdy oni jedli, stał przed nimi pod drzewem. 9 Zapytali go: «Gdzie jest twoja żona, Sara?» - Odpowiedział im: «W tym oto namiocie». 10 Rzekł mu [jeden z nich]: «O tej porze za rok znów wrócę do ciebie, twoja zaś żona Sara będzie miała wtedy syna». Sara przysłuchiwała się u wejścia do namiotu, [które było tuż] za Abrahamem”.