„Liczę bowiem, że nie godnymi cierpienia (tej) teraz pory względem mającej nastąpić chwały, (tak by) zostać objawiona na nas. Bo wyczekiwanie stworzenia objawienia synów Boga wyczekuje; bo czczości stworzenie podporządkowało się, nie z własnej woli, ale z powodu (Tego), (który podporządkował), w nadziei że i to stworzenie uwolnione zostanie od niewoli zniszczenia ku wolności chwały dzieci Boga. Wiemy bowiem, że całe stworzenie wspólnie wzdycha i wspólnie rodzi w bólach aż do teraz; nie jedynie zaś, ale i sami pierwocinę Ducha mając my i sami w sobie samych wzdychamy, usynowienia wyczekując, odkupienia ciała naszego. Bo (dla) nadziei zostaliśmy zbawieni; nadzieja zaś widziana nie jest nadzieją; co bowiem widzi, kto (na to) ma nadzieję? Jeśli zaś (na to) czego nie widzimy, mamy nadzieję, poprzez wytrwałość wyczekujemy”. (Do Rzymian 8, 18 – 25)

Bóg w różny sposób, różnym osobom, daje doświadczenie swojej obecności. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 22, 9 „Towarzysze zaś moi widzieli światło, ale głosu, który do mnie mówił, nie słyszeli”.

„Mam dwie córki, które jeszcze nie żyły z mężczyzną, pozwólcie, że je wyprowadzę do was; postąpicie z nimi, jak się wam podoba, bylebyście tym ludziom niczego nie czynili, bo przecież są oni pod moim dachem!» 9 Ale oni krzyknęli: «Odejdź precz!» I mówili: «Sam jest tu przybyszem i śmie nami rządzić! Jeszcze gorzej z tobą możemy postąpić niż z nimi!» I rzucili się gwałtownie na tego męża, na Lota, inni zaś przybliżyli się, aby wyważyć drzwi.10 Wtedy ci dwaj mężowie, wsunąwszy ręce, przyciągnęli Lota ku sobie do wnętrza domu i zaryglowali drzwi”.

„Zatem więc, bracia, powinnymi jesteśmy, nie ciału, (tak by) według ciała żyć; jeśli bowiem według ciała żyjecie macie umrzeć, jeśli zaś Duchem dokonania ciała uśmiercacie, żyć będziecie. Jacy bowiem Duchowi Boga dają się prowadzić, ci synami Boga są. Nie bowiem otrzymaliście ducha niewoli znowu ku bojaźni, ale otrzymaliście Ducha usynowienia, w którym wołamy: Abba, Ojcze; Ten Duch równocześnie świadczy duchowi naszemu, że jesteśmy dziećmi Boga. Jeśli zaś dziećmi, i dziedziczącymi; dziedziczącymi Boga, współdziedziczącymi zaś Pomazańca, jeśli rzeczywiście współcierpimy, aby i wspólnie otoczeni zostalibyśmy chwałą”. (Do Rzymian 8, 12 – 17)

Jezus, rozmawiając z Pawłem, objawia mu rzeczy, których ten nie wie, co staje się punktem wyjścia do dobrej modlitwy. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 22, 8 „Kto jesteś, Panie? - odpowiedziałem. Rzekł do mnie: Ja jestem Jezus Nazarejczyk, którego ty prześladujesz”.

„Zanim jeszcze udali się na spoczynek, mieszkający w Sodomie mężczyźni, młodzi i starzy, ze wszystkich stron miasta, otoczyli dom, 5 wywołali Lota i rzekli do niego: «Gdzie tu są ci ludzie, którzy przyszli do ciebie tego wieczoru? Wyprowadź ich do nas, abyśmy mogli z nimi poswawolić!» 6 Lot, który wyszedł do nich do wejścia, zaryglowawszy za sobą drzwi, 7 rzekł im: «Bracia moi, proszę was, nie dopuszczajcie się tego występku!”

„Jeśli zaś Pomazaniec w was, ciało martwe z powodu grzechu, zaś duch życiem z powodu usprawiedliwienia. Jeśli zaś Duch (Tego), (który obudził) Jezusa z martwych, mieszka w was, (Ten), (który obudził) Pomazańca z martwych, ożywi i umieralne ciała wasze poprzez zamieszkującego Jego Ducha w was”. (Do Rzymian 8, 10 – 11)

Paweł osobiście doświadczył Jezusa, i to stało się dla niego początkiem misji. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 22, 6 – 7 „W drodze, gdy zbliżałem się do Damaszku, nagle około południa otoczyła mnie wielka jasność z nieba. Upadłem na ziemię i posłyszałem głos, który mówił do mnie: Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?”

„Owi dwaj aniołowie przybyli do Sodomy wieczorem, kiedy to Lot siedział w bramie Sodomy. Gdy Lot ich ujrzał, wyszedł naprzeciw nich i oddawszy im pokłon do ziemi 2 rzekł: «Raczcie, panowie moi, zajść do domu sługi waszego na nocleg; obmyjcie sobie nogi. a rano pójdziecie w dalszą drogę». Ale oni mu rzekli: «Nie! Spędzimy noc na dworze». 3 Gdy on usilnie ich prosił, zgodzili się i weszli do jego domu. On zaś przygotował wieczerzę, poleciwszy upiec chleba przaśnego. I posilili się”.

„(Ci) bowiem według ciała będący (o tych) ciała myślą, (ci) zaś według Ducha (o tych) Ducha. Bo zamysł ciała śmiercią, zaś zamysł Ducha życiem i pokojem; dlatego że zamysł ciała nieprzyjacielem względem Boga, bo prawu Boga nie podporządkowuje się, ani bowiem może; (ci) zaś w ciele będący Bogu spodobać się nie mogą. Wy zaś nie jesteście w ciele, ale w Duchu, skoro Duch Boga mieszka w was. Jeśli zaś ktoś Ducha Pomazańca nie ma, ten nie jest Jego”. (Do Rzymian 8, 5 – 9)