„Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. 2 Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami. 3 Wtedy Bóg rzekł: «Niechaj się stanie światłość!» I stała się światłość. 4 Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. 5 I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. I tak upłynął wieczór i poranek - dzień pierwszy. 6 A potem Bóg rzekł: «Niechaj powstanie sklepienie w środku wód i niechaj ono oddzieli jedne wody od drugich!»”

„(Ponieważ) nie (ulegał) zaś on, uspokoiliśmy się powiedziawszy: Pana wola niech się staje. Po zaś dniach tych przygotowawszy się wchodziliśmy do Jerozolimy. Przyszli razem zaś i (z) uczniów z Cezarei razem z nami, poprowadziwszy, u którego zostalibyśmy ugoszczeni, (u) Mnazona pewnego, Cypryjczyka, dawnego ucznia”. (Dokonania wysłanników 21, 14 – 16)

Strażnik doskonale wiedział, że cierpienie, którego miałby doświadczyć po ucieczce więźniów byłoby nieskończenie większe od tego, które zadałby sobie sam, odbierając sobie życie. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 16, 27 „Gdy strażnik zerwał się ze snu i zobaczył drzwi więzienia otwarte, dobył miecza i chciał się zabić, sądząc, że więźniowie uciekli”.

„(Ponieważ zatrzymywaliśmy się) zaś dni liczniejsze, zszedł pewien z Judei prorok, imieniem Agabos, i przyszedłszy do nas i podniósłszy pas Pawła, związawszy swoje nogi i ręce, powiedział, To mówi Duch Święty: (Tego) męża, którego jest pas ten, tak zwiążą w Jeruzalem Judejczycy i wydadzą w ręce pogan. Gdy zaś usłyszeliśmy to, prosiliśmy my i (ci) miejscowi, (by) nie wchodzić on do Jeruzalem. Wtedy odpowiedział Paweł, Co czynicie, płacząc i krusząc me serce? Ja bowiem nie jedynie zostać związanym, ale i umrzeć w Jeruzalem gotowo mam dla imienia Pana, Jezusa”. (Dokonania wysłanników 21, 10 – 13)

Apostołowie uczą nas, jaką wartość ma modlitwa uwielbienia, szczególnie w trudnych sytuacjach. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 16, 26 „Nagle powstało silne trzęsienie ziemi, tak że zachwiały się fundamenty więzienia. Natychmiast otwarły się wszystkie drzwi i ze wszystkich opadły kajdany”.

„My zaś płynięcia dokonawszy z Tyru przyszliśmy do Ptolemaidy. I pozdrowiwszy braci, pozostaliśmy dzień jeden u nich. (Tego) zaś nazajutrz wyszedłszy przyszliśmy do Cezarei. I wszedłszy do domu Filipa, głosiciela dobrej nowiny, będącego z siedmiu, pozostaliśmy u niego. Temu zaś były córki cztery, dziewczyny prorokujące”. (Dokonania wysłanników 21, 7 – 9)

To, czego możemy uczyć się od apostołów, to uwielbienie Boga także w trudnych momentach naszego życia. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 16, 25 „O północy Paweł i Sylas modlili się, śpiewając hymny Bogu. A więźniowie im się przysłuchiwali”.

„Odnalazłszy zaś uczniów, zatrzymaliśmy się tam dni siedem, którzy Pawłowi mówili przez Ducha, (by) nie wchodzić do Jerozolimy. Gdy zaś stało się, (że) my wypełnić (te) dni, wyszedłszy szliśmy, (odprowadzali) nas wszyscy razem z kobietami i dziećmi aż na zewnątrz miasta. I położywszy kolana na plaży, pomodliwszy się pożegnaliśmy jedni drugich i weszliśmy na statek. Tamci zaś wrócili do swoich”. (Dokonania wysłanników 21, 4 – 6)

Bycie apostołem wcale nie daje nam pewności, że w naszym życiu nie doświadczymy niesłusznego prześladowania. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 16, 24 „Otrzymawszy taki rozkaz, wtrącił ich do wewnętrznego lochu i dla bezpieczeństwa zakuł im nogi w dyby”.

„Gdy zaś stało się, (że) wypłynąć my, odciągnięci od nich, pojechawszy prosto przyszliśmy ku Kos, (tego) zaś następnie ku Rodos i stamtąd ku Patarze. I znalazłszy statek przeprawiający się ku Fenicji, wszedłszy wypłynęliśmy. Pokazawszy się zaś Cyprowi i pozostawiwszy go z lewej, płynęliśmy ku Syrii. I zeszliśmy do Tyru, tam bowiem statek był wyładowującym ładunek”. (Dokonania wysłanników 21, 1 – 3)