Jezus do s. Faustyny:
„Czy widzisz ten księżyc i te gwiazdy? (…) Te gwiazdy to są dusze wiernych chrześcijan, a księżyc to są dusze zakonne. Widzisz, jak wielka różnica światła jest między księżycem a gwiazdami, tak w niebie jest wielka różnica między duszą zakonną a wiernego chrześcijanina. (…) Prawdziwa wielkość jest w miłowaniu Boga i w pokorze”. (424)

św. Faustyna
„Widząc poświęcenie i trud ks. dr. Sopoćki w tej sprawie, podziwiałam w nim cierpliwość i pokorę; wiele to wszystko kosztowało, nie tylko trudów i różnych przykrości, ale i wiele pieniędzy, a jednak na wszystko łożył ks. dr Sopoćko. Widzę, że Opatrzność Boża go przygotowała do spełnienia tego dzieła miłosierdzia, wpierw nim ja Boga o to prosiłam. O, jak dziwne drogi są Twoje, Boże, i szczęśliwe dusze, które idą za głosem łaski Bożej”. (422)

św. Faustyna
„Wtem usłyszałam te słowa: Tyś świadkiem miłosierdzia mego, na wieki stać będziesz przed tronem moim jako żywy świadek miłosierdzia mego”. (417)

Jezus do s. Faustyny:
„Pragnę, żeby obraz ten był publicznie uczczony”. (414)

Jezus do s. Faustyny:
„Jesteś złączona ze mną i nie lękaj się niczego, ale wiedz o tym, dziecię moje, że szatan cię nienawidzi; chociaż on każdej duszy nienawidzi, ale szczególnie nienawiścią pała do ciebie, dlatego że wiele dusz wyrwałaś spod jego panowania”. (412)

Jezus do s. Faustyny:
„W gronku wybranym jesteś słodką jagodą; pragnę, aby sok, który krąży w tobie, udzielił się innym duszom”. (393)

św. Faustyna:
"Bóg, jeżeli kocha, to całym sobą, całą mocą swej istoty. Jeżeli mnie tak Bóg ukochał, cóż ja na to – ja, oblubienica Jego?" (392)

św. Faustyna:
"Wszystkie moje niedostatki uzupełnia Jezus we mnie – Jego łaska, która działa nieustannie". (392)

św. Faustyna:
"Miłość nie polega na słowach ani na uczuciach, ale na czynie". (392)

św. Faustyna:
"Jeżeli będę dobrą zakonnicą, to będę pożyteczna nie tylko Zakonowi, ale i całej Ojczyźnie". (391)