„Święty, wszechmogący Boże – w tym momencie wielkiej łaski, którą mnie wieczyście łączysz z sobą - ja, maleńka nicość, z największą wdzięcznością rzucam się pod stopy Twoje, jak maleńki i nieznany kwiatek, a woń tego kwiatu miłości, codziennie wznosić się będzie do tronu Twego”. (240)