„Nie żyj w nieświadomości siebie samej, w ciemności, zaślepieniu i zamknięciu, w ucieczce prawdy o sobie. Nie jest dobrze zapominać na siłę, że jest się chorym na grypę, albo udawać, że się nie ma złamanej nogi, albo depresji, że się nie jest skrzywdzonym, że się nikogo nie poraniło, albo w sumieniu nie słyszy się osądu własnych win. Lepiej zacząć od tego, co trudne, ale prawdziwe. Zapisywać - to wyznawać Bogu, odsłaniać przed lekarzem, a Ten nigdy człowieka nie zostawia takiego, jakim go zastał”. o. Augustyn Polanowski