„Przebaczaj i nie wspominaj więcej. Nie wypominaj innym i sobie tego co Bóg przebaczył i usunął z zapisu naszych przewinień. Jeżeli Bóg obiecał, że nie będzie wracał do grzechów wyznanych i przebaczonych, jakim prawem my do nich wracamy i wypominamy je innym lub sobie? Przebaczenie to cud, ale musi być poprzedzony decyzją naszej woli, że chcemy przebaczyć. Jeżeli ktoś potrafi przebaczyć, uwalnia siebie i drugą osobę od wielkiego ciężaru. Aby przebaczyć komuś, trzeba uświadomić sobie, jak wiele Bóg nam przebacza. Kiedy przebaczamy, Bóg zabiera nasz duchowy i emocjonalny ból. Od tego momentu, przypominając sobie przykrość czy złe wydarzenie, nie odczuwamy już tych samych negatywnych emocji, które do tej pory nas paraliżowały. Jeżeli twierdzimy, że przebaczyliśmy, a na myśl o danej osobie czy przy spotkaniu z nią narasta w nas gniew lub rozgoryczenie, to jest to dowód, że prawdziwe przebaczenie jeszcze się w nas nie dokonało”. Alina Wieja „Kobieta w ramionach Stwórcy”