„Jest coś pięknego w pewnej niedostępności, w subtelnej niedostępności kobiety, która nie daje od razu pełnego przystępu do siebie, która chce być poznawana, odkrywana, zdobywana. Kobieta, która zna swoją wartość, kobieta, która wie, że jest niezwykła i piękna nie potrzebuje się narzucać, nie potrzebuje całemu światu dookoła pokazywać jaka jest niezwykła, bo ona wie, że jaśnieje jak klejnot i ją po prostu widać, nie musi tego jeszcze pokazywać w złotej oprawce z brokatem”. Adam Szustak, „Ballady i romanse: Gołąbka w zagłębieniu skały”