Mt 5, 13 - 16
Mt 5, 13 - 16
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też lampy i nie umieszcza pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu. Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie".
Jak podprowadzić drugiego człowieka do Boga? Można głosić soczyste, pełne blasku przemowy, pouczać, nauczać, teoretyzować... Świadectwo życia jest jednak - kolejny już raz - niezastąpione. Ostatnie zdanie dzisiejszego czytania jest tego potwierdzeniem. Jeśli więc robisz coś dobrze, masz np. talent do gotowania, śpiewu, robienia na szydełku... - nie ukrywaj tego. To nie pokora, ale przekora. Robiąc dobre uczynki, nawet jeśli w ludzkiej opinii lub hierarchii znaczę bardzo niewiele, mogę doprowadzić do tego, że ktoś dojdzie do prostego wniosku: nie wiem, skąd ta osoba ma na to siłę / czas / chęci... to musi być "coś" więcej, to musi być od Boga, chwała Panu!
Dziękuję Ci, Jezu, że nie muszę być wielkim teologiem, ale że moim prostym świadectwem życia, czasem jednym słowem lub gestem, mogę nieść innym Ciebie.
Mt 5, 13 - 16
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też lampy i nie umieszcza pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu. Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie".
Jak podprowadzić drugiego człowieka do Boga? Można głosić soczyste, pełne blasku przemowy, pouczać, nauczać, teoretyzować... Świadectwo życia jest jednak - kolejny już raz - niezastąpione. Ostatnie zdanie dzisiejszego czytania jest tego potwierdzeniem. Jeśli więc robisz coś dobrze, masz np. talent do gotowania, śpiewu, robienia na szydełku... - nie ukrywaj tego. To nie pokora, ale przekora. Robiąc dobre uczynki, nawet jeśli w ludzkiej opinii lub hierarchii znaczę bardzo niewiele, mogę doprowadzić do tego, że ktoś dojdzie do prostego wniosku: nie wiem, skąd ta osoba ma na to siłę / czas / chęci... to musi być "coś" więcej, to musi być od Boga, chwała Panu!
Dziękuję Ci, Jezu, że nie muszę być wielkim teologiem, ale że moim prostym świadectwem życia, czasem jednym słowem lub gestem, mogę nieść innym Ciebie.
