Łk 16,19 - 31
Łk 16, 19 - 31
Jezus powiedział do faryzeuszów: ”Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił. U bramy jego pałacu leżał żebrak okryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza; nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody. Umarł żebrak i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. Gdy w Otchłani, pogrążony w mękach, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: "Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij Łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu". Lecz Abraham odrzekł: "Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A prócz tego między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd do nas się przedostać". Tamten rzekł: "Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich przestrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki". Lecz Abraham odparł: "Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają". Tamten odrzekł: "Nie, ojcze Abrahamie, lecz gdyby kto z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą". Odpowiedział mu: "Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą”.
"Jeszcze się kiedyś rozsmucę, Jeszcze do Ciebie powrócę, Chrystusie... Jeszcze tak strasznie zapłaczę, Że przez łzy Ciebie zobaczę, Chrystusie...", pisał Julian Tuwim. Trzeba się człowiekowi zasmucić, przejechać na własnych planach, rozczarować znajomościami i układami... A może i nawet trzeba dojść do momentu, w którym okaże się, że gromadzone pieniądze nie wypełnią tęsknoty serca za Bogiem. Współcześnie łatwo się zafiksować, wpaść w korporacyjną piramidę, by tylko mieć więcej, nie słuchać Boga, ani tych, którzy głoszą Jego słowo, omijając jeszcze po drodze tych, którzy są w potrzebie. Jakie mogą być tego efekty? Dzisiejsza Ewangelia jest nauką, którą każdy powinien sobie wziąć mocno do serca, tak, by oprócz "mieć", także zdążyć "być". Być z tymi, którzy nas potrzebują.
Panie Jezu, pozwól mi widzieć dalej niż tylko czubek własnego nosa.
Łk 16, 19 - 31
Jezus powiedział do faryzeuszów: ”Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił. U bramy jego pałacu leżał żebrak okryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza; nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody. Umarł żebrak i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. Gdy w Otchłani, pogrążony w mękach, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: "Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij Łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu". Lecz Abraham odrzekł: "Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A prócz tego między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd do nas się przedostać". Tamten rzekł: "Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich przestrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki". Lecz Abraham odparł: "Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają". Tamten odrzekł: "Nie, ojcze Abrahamie, lecz gdyby kto z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą". Odpowiedział mu: "Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą”.
"Jeszcze się kiedyś rozsmucę, Jeszcze do Ciebie powrócę, Chrystusie... Jeszcze tak strasznie zapłaczę, Że przez łzy Ciebie zobaczę, Chrystusie...", pisał Julian Tuwim. Trzeba się człowiekowi zasmucić, przejechać na własnych planach, rozczarować znajomościami i układami... A może i nawet trzeba dojść do momentu, w którym okaże się, że gromadzone pieniądze nie wypełnią tęsknoty serca za Bogiem. Współcześnie łatwo się zafiksować, wpaść w korporacyjną piramidę, by tylko mieć więcej, nie słuchać Boga, ani tych, którzy głoszą Jego słowo, omijając jeszcze po drodze tych, którzy są w potrzebie. Jakie mogą być tego efekty? Dzisiejsza Ewangelia jest nauką, którą każdy powinien sobie wziąć mocno do serca, tak, by oprócz "mieć", także zdążyć "być". Być z tymi, którzy nas potrzebują.
Panie Jezu, pozwól mi widzieć dalej niż tylko czubek własnego nosa.
