„Stało się zaś, (gdy) (zbliżał się) on do Jerycha, ślepy pewien siedział przy drodze żebrząc. Usłyszawszy zaś tłum przechodzący dowiadywał się, co byłoby to. Oznajmili zaś mu, że Jezus Nazorejczyk przechodzi obok. I zawołał mówiąc: Jezusie, synu Dawida, zlituj się nade mną. I przodem idący karcili go, aby zamilkł. On zaś wiele bardziej krzyczał: Synu Dawida, zlituj się nade mną. Stanąwszy zaś Jezus kazał, (by) on (został przyprowadzony) do niego; (gdy zbliżył się) zaś on, spytał go: Co tobie chcesz, bym uczynił? On zaś powiedział: Panie, abym (znowu) widział. I Jezus powiedział mu: Zacznij znowu widzieć. Wiara twa uratowała cię. I od razu zaczął znowu widzieć, i towarzyszył mu, chwaląc Boga. I cały lud zobaczywszy dał pochwałę Bogu”. (Według Łukasza 18, 35 – 43)

„Wziąwszy ze sobą zaś dwunastu powiedział do nich: Oto wchodzimy ku Jeruzalem, i dokonane zostanie wszystko napisane przez proroków Synowi Człowieka. Wydany zostanie bowiem poganom, i wykpiony zostanie, i zostanie znieważony, i zostanie opluty, i wybatożywszy zabiją go, i dnia trzeciego powstanie. I oni nic (z) tego (nie) zrozumieli, i była rzecz ta skryta przed nimi i nie pojmowali powiedzianego”. (Według Łukasza 18, 31 – 34)

„Zobaczywszy zaś go Jezus [zasmucony stawszy się] rzekł: Jak z trudem majątek mający do królestwa Boga wchodzą. Wykonalniejsze bowiem jest wielbłądowi przez otwór igły wejść, niż bogatemu do królestwa Boga wejść. Powiedzieli zaś (którzy usłyszeli): I kto może uratować się? On zaś powiedział: Niemożliwe u ludzi, możliwe u Boga jest. Powiedział zaś Piotr: Oto my opuściwszy, (co) własne, zaczęliśmy towarzyszyć ci. On zaś powiedział im: Amen mówię wam, że nikt (nie) jest, który opuścił dom lub żonę lub braci lub rodziców lub dzieci ze względu na królestwo Boga, który nie nie odbierze wielokrotnie (więcej) w porze tej, a w wieku przychodzącym życie wieczne”. (Według Łukasza 18, 24 – 30)

„I zapytał jakiś go urzędnik mówiąc: Nauczycielu dobry, co uczyniwszy życie wieczne odziedziczę? Powiedział zaś mu Jezus: Czemu mnie nazywasz dobrym? Nikt dobry, jeśli nie jeden Bóg. Przykazania znasz: Nie scudzołóż, nie zabij, nie ukradnij, nie zaświadcz kłamliwie, szanuj ojca swego i matkę. On zaś powiedział: Tego wszystkiego strzegłem od młodości. Usłyszawszy zaś Jezus powiedział mu: Jeszcze jednego ci brakuje, wszystko ile masz sprzedaj i rozdaj biednym, i będziesz miał skarb w niebiosach, i chodźże towarzysz mi. On zaś usłyszawszy to zasmucony stał się, był bowiem bardzo bogaty”. (Według Łukasza 18, 18 – 23)

„Przynosili zaś mu i niemowlęta, aby ich dotykał. Zobaczywszy zaś uczniowie karcili ich. Zaś Jezus przywołał je mówiąc: Dopuśćcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im, bowiem takich jest królestwo Boga. Amen, mówię wam, który nie przyjmie królestwa Boga jak dziecko, nie wejdzie do niego”. (Według Łukasza 18, 15 – 17)

„Poszczę dwakroć (w) tygodniu, daję dziesięcinę (ze) wszystkiego, co nabywam. Zaś poborca z daleka stojący nie chciał nawet oczu podnieść ku niebu, ale był (się w) pierś jego mówiąc: Boże, daj się przebłagać mi grzesznemu. Mówię wam, zeszedł ten usprawiedliwiony do domu jego wbrew tamtemu; bo każdy wywyższający siebie uniżony zostanie, zaś uniżający siebie wywyższony zostanie”. (Według Łukasza 18, 12 – 14)

„Powiedział zaś i do jakichś polegających na sobie samych, że są sprawiedliwi, i za nic mających pozostałych, przykład ten: Ludzie dwaj weszli do świątyni pomodlić się, jeden faryzeusz i drugi poborca. Faryzeusz stanąwszy do siebie tak modlił się: Boże, dziękuję ci, że nie jestem jak pozostali (z) ludzi, drapieżni, niesprawiedliwi, cudzołożni, lub i jak ten poborca”. (Według Łukasza 18, 9 – 11)

„Powiedział zaś Pan: Posłuchajcie, co sędzia niesprawiedliwości mówi. Zaś Bóg nie miałby uczynić obrony wybranych jego, wołających do niego dniem i nocą, i zwleka (względem) nich? Mówię wam, że uczyni obronę ich w pośpiechu. Lecz Syn Człowieka przyszedłszy, czy znajdzie wiarę na ziemi?” (Według Łukasza 18, 6 – 8)

„Mówił zaś przykład im względem (tego że) trzeba zawsze modlić się (im) i nie ustawać, mówiąc: Sędzia pewien był w jakimś mieście Boga nie bojący się i człowieka nie szanujący. Wdowa zaś była w mieście owym i przychodziła do niego mówiąc: Weź w obronę mnie od przeciwnika mego. I nie chciał przez czas (pewien), po zaś tym powiedział w sobie: Chociaż i Boga nie boję się ani człowiek (nie) szanuję, z powodu przydawania mi trudu (przez) wdowę tę, wezmę w obronę ją, aby nie do końca przychodząc dręczyła mnie”. (Według Łukasza 18, 1 – 5)

„Mówię wam, tamtej nocy będą dwaj na łożu jednym, jeden zostanie zabrany i drugi zostanie zostawiony. Będą dwie mlące na tym samym, jedna zostanie zabrana, zaś druga zostanie zostawiona. I odpowiadając mówią mu: Gdzie, Panie? On zaś powiedział im: Gdzie ciało, tam i orły zbiorą się”. (Według Łukasza 17, 34 – 37)