„Co więc, powiemy, (że) znaleźć Abraham, praojciec nasz co do ciała? Jeśli bowiem Abraham dzięki czynom został uznany za sprawiedliwego, ma chlubę; ale nie względem Boga. Co bowiem Pismo mówi? Uwierzył zaś Abraham Bogu i policzone zostało mu ku usprawiedliwieniu. Zaś pracującemu zapłata nie jest liczona według łaski, ale według należności; zaś nie pracującemu, wierzącemu zaś w Uznającego za sprawiedliwego bezbożnego, liczona jest wiara jego ku usprawiedliwieniu, tak jak i Dawid mówi (o) uszczęśliwieniu człowieka, któremu Bóg liczy usprawiedliwienie bez czynów: Szczęśliwi, których zostały odrzucone bezprawia i których zostały zasłonięte grzechy; szczęśliwy mąż, którego nie policzy Pan grzechu”. (Do Rzymian 4, 1 - 8)