Jezus zadaje niewygodne pytania, aby zmusić słuchaczy do refleksji Mk 12, 35 – 37 „Nauczając w świątyni, Jezus zapytał: Jak mogą twierdzić uczeni w Piśmie, że Mesjasz jest synem Dawida? Wszak sam Dawid mówi w Duchu Świętym: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół Twoich pod stopy Twoje. Sam Dawid nazywa Go Panem, skądże więc jest tylko jego synem? A wielki tłum chętnie Go słuchał”.

Odpowiedź, którą daje Jezus często zamyka usta na kolejne pytania Mk 12, 34 „Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: Niedaleko jesteś od królestwa Bożego. I nikt już nie odważył się więcej Go pytać”.

Jezus jasno tłumaczy, że miłość jest ważniejsza, niż jakiekolwiek ofiary Mk 12, 33 „Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary”.

Bycie uczonym w Piśmie i potwierdzanie słowom Jezusa wcale nie oznacza jeszcze nowego narodzenia, o którym mówił Jezus do Nikodema Mk 12, 32 „Rzekł Mu uczony w Piśmie: Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego”.

Miłość bliźniego wytłumaczona jest przez Jezusa i oznacza takie kochanie, jak ukochał Jezus Mk 12, 31 „Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych”.

Miłość do Pana Boga zakłada pełne zaangażowanie Mk 12, 30 „Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”.

Zanim Jezus mówi o miłości – mówi o słuchaniu Boga Mk 12, 29 „Jezus odpowiedział: Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden”.

Jezusa wielokrotnie pytają o znaczenie przykazań, gdyż Żydzi z 10-ęciu uczynili ich 613 Mk 12, 28 „Zbliżył się także jeden z uczonych w Piśmie, który im się przysłuchiwał, gdy rozprawiali ze sobą. Widząc, że Jezus dobrze im odpowiedział, zapytał Go: Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?”

Kiedy Jezus przychodzi ze swoja mądrością wskazuje ze nie jest to mądrość ludzka Mk 12, 26 – 27 „Co zaś dotyczy umarłych, że zmartwychwstaną, czyż nie czytaliście w księdze Mojżesza, tam gdzie mowa O krzaku, jak Bóg powiedział do niego: Ja jestem Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba. Nie jest On Bogiem umarłych, lecz żywych. Jesteście w wielkim błędzie”.

Jezus daje odpowiedzi, których do tej pory nie było - nawet w pismach świętych Mk 12, 18 – 25 „Potem przyszli do Niego saduceusze, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli Go w ten sposób: Nauczycielu, Mojżesz tak nam przepisał: Jeśli umrze czyjś brat i pozostawi żonę, a nie zostawi dziecka, niech jego brat weźmie ją za żonę i wzbudzi potomstwo swemu bratu. Otóż było siedmiu braci. Pierwszy wziął żonę i umierając, nie zostawił potomstwa. Drugi ją wziął i też umarł bez potomstwa, tak samo trzeci. I siedmiu ich nie zostawiło potomstwa. W końcu po wszystkich umarła ta kobieta. Przy zmartwychwstaniu więc, gdy powstaną, którego z nich będzie żoną? Bo siedmiu miało ją za żonę. Jezus im rzekł: Czyż nie dlatego jesteście w błędzie, że nie rozumiecie Pisma ani mocy Bożej? Gdy bowiem powstaną z martwych, nie będą się ani żenić, ani za mąż wychodzić, ale będą jak aniołowie w niebie”.