Księga Kapłańska 5, 13 – 14 „W ten sposób kapłan dokona przebłagania za jego grzech, który tamten popełnił przeciwko jednemu z tych przykazań, i będzie mu odpuszczony. Kapłan otrzyma swoją część, tak jak przy ofierze pokarmowej». 14 Potem Pan powiedział do Mojżesza:…”.

„I odpowiadając Szymon rzekł: Mistrzu, przez całą noc utrudziwszy się nic (nie) wzięliśmy, na zaś słowo twe spuszczę sieci. I to uczyniwszy zamknęli mnogość ryb wielką, rozdzierały się zaś sieci ich. I skinęli wspólnikom w drugiej łodzi, (by) przyszedłszy (pomogli) im. I przyszli, i wypełnili obie łodzie, tak że (Pogrążały się) one”. (Według Łukasza 5, 5 – 7)

Jezus zadając pytania liczy, że w odpowiedzi której Mu udzielamy usłyszymy odpowiedź dla siebie Mt 16, 13 „Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?”

Księga Kapłańska 5, 11 – 12 „Jeżeli zaś kto jest tak ubogi, że nie może ofiarować nawet dwu synogarlic albo dwóch młodych gołębi, to przyniesie na dar ofiarny za grzech dziesiątą część efy najczystszej mąki jako ofiarę przebłagalną, ale nie poleje jej oliwą ani nie położy na niej kadzidła, bo to jest ofiara przebłagalna. 12 Przyniesie to kapłanowi. Kapłan weźmie z tego pełną garść [mąki] jako pamiątkę i zamieni w dym na ołtarzu nad ofiarami spalanymi dla Pana. To jest ofiara przebłagalna”.

„I (gdy stał się) dzień sposobny, kiedy Herod (na) urodziny (swoje) wieczerzę uczynił dostojnikom (swoim) i tysiącznikom i pierwszym Galilei; i (gdy weszła) córka (tej) jego Herodiady i (gdy zatańczyła), przypodobała się Herodowi, i razem leżącym (przy stole). Powiedział król dziewczynce: Poproś mnie, co byś chciała, i dam ci”. (Według Marka 6, 21 – 22)

Jezus mówi o wystrzeganiu się nauki faryzeuszów Mt 16, 12 „Wówczas zrozumieli, że mówił o wystrzeganiu się nie kwasu chlebowego, lecz nauki faryzeuszów i saduceuszów”.

Księga Kapłańska 5, 9 – 10 „Potem pokropi ścianę ołtarza krwią ofiary przebłagalnej. Reszta krwi będzie wyciśnięta na podstawę ołtarza. To jest ofiara przebłagalna. 10 Drugiego gołębia złoży jako ofiarę całopalną według zwyczaju. W ten sposób kapłan dokona przebłagania za grzech, który tamten popełnił, i będzie mu odpuszczony”.

„Nie każdy mówiący mi: Panie, Panie, wejdzie do królestwa niebios, ale czyniący wolę Ojca mego w niebiosach. Liczni powiedzą mi w ów dzień: Panie, Panie, nie twoim imieniem prorokowaliśmy, i twoim imieniem demony wyrzuciliśmy, i twoim imieniem dzieła mocy liczne uczyniliśmy?” (Według Mateusza 7, 21 – 22)

Ludzie zastanawiający się nad „brakiem chleba” nazywani są przez Jezusa ludźmi małej wiary Mt 16, 8 „Jezus, poznawszy to, rzekł: Ludzie małej wiary, czemu zastanawiacie się nad tym, że nie wzięliście chleba?”

Księga Kapłańska 5, 7 – 8 „Jeżeli zaś ktoś jest tak ubogi, że nie może przynieść owcy, to jako ofiarę zadośćuczynienia za grzech, który popełnił, przyniesie dwie synogarlice albo dwa młode gołębie dla Pana, jednego jako ofiarę przebłagalną, drugiego jako ofiarę całopalną. 8 Przyniesie ją kapłanowi, a ten ofiaruje najprzód tego gołębia, który jest przeznaczony na ofiarę przebłagalną. Ściśnie jego główkę przy karku, ale jej nie oddzieli”.