„Jeśli bowiem Bóg zwiastunów, (gdy zgrzeszyli), nie oszczędził, ale powrozom mroku, strąciwszy do Tartaru, wydał na osądzenie strzeżonych, i dawnego świata nie oszczędził, ale ósmego Noego (jako) sprawiedliwość ogłaszającego ustrzegł, zatopienie (na) świat bezbożnych przyprowadziwszy, i miasta Sodomy i Gomory spopieliwszy (na) [przewrócenie] zasądził, (jako) pokazanie mających nastąpić (dla) bezbożnych umieściwszy, i sprawiedliwego Lota, doznającego uznojenia od (tego) występnych w rozpasaniu zachowywania się, wyciągnął; wzrokiem bowiem i słuchem (ten) sprawiedliwy zamieszkując wśród nich, dzień po dniu duszę sprawiedliwą nieprawymi dziełami torturował; (to) umie Pan nabożnych z doświadczenia wyciągnąć, niesprawiedliwych zaś na dzień osądzenia (jako) karanych strzec, najbardziej zaś (tych) za ciałem w pożądaniu kalania idących i Państwo lekceważących. Zuchwalcy, zarozumiali, (o) Chwałach nie drżą krzywdząco mówiąc, kiedy zwiastuni, siłą i mocą więksi będąc, nie niosą przeciw nim przed Panem krzywdząco mówiącego osądzenia”. (Piotra II 2, 4 – 11)

Jezus znając serca ludzkie celowo pewnych rzeczy nie mówi. ks. Rafał Jarosiewicz
Łk 22, 67 – 68 „Rzekli: Jeśli Ty jesteś Mesjasz, powiedz nam! On im odrzekł: Jeśli wam powiem, nie uwierzycie Mi, i jeśli was zapytam, nie dacie Mi odpowiedzi”.

„Ozjasz miał wojsko wyćwiczone do walki, gotowe do wyprawy w pole, podzielone na oddziały, obliczone przez pisarza Jejela i nadzorcę Maasejasza, pod rozkazami jednego z dowódców królewskich - Chananiasza. 12 Całkowita liczba naczelników rodów nad tymi dzielnymi wojownikami wynosiła dwa tysiące sześciuset. 13 Pod ich rozkazami było wojsko złożone z trzydziestu siedmiu tysięcy pięciuset ludzi wyćwiczonych do walki, pełnych siły do tego, by wesprzeć króla przeciw wrogom. 14 Ozjasz przygotował im, to jest całemu wojsku, tarcze, dzidy, hełmy, pancerze, łuki i kamienie do proc. 15 W Jerozolimie polecił on zbudować machiny wojenne według pomysłu konstruktora, do umieszczenia na wieżach i narożnikach celem ciskania strzał i wielkich kamieni. W ten sposób sława jego rozeszła się daleko, bo doznawał on naprawdę przedziwnej pomocy, aż stał się tak potężnym. 16 A kiedy stał się potężny, uniosło się jego serce, aż uległo zepsuciu. Wykroczył przeciw Panu, Bogu swemu, wszedł bowiem do świątyni Pańskiej, aby złożyć ofiarę kadzielną na ołtarz kadzenia. 17 Wszedł za nim kapłan Azariasz, a z nim osiemdziesięciu odważnych kapłanów Pańskich”.

„Stali się zaś i kłamliwi prorocy wśród ludu, jak i wśród was będą kłamliwi nauczyciele, którzy wprowadzą stronnictwa zguby, i (Tego), (który wykupił) ich, Władcę odrzucając, przyprowadzając sobie samym szybką zgubę. I liczni ulegną ich rozpasaniem, z powodu których droga prawdy będzie (przedmiotem) krzywdzącego mówienia i w zachłanności foremnymi słowami was przehandlują; dla nich sąd od dawna nie jest bezczynny i zguba ich nie drzemie”. (Piotra II 2, 1 – 3)

Z wielokrotnego stawiania Jezusa w sytuacji oskarżenia także powinniśmy się wiele nauczyć. ks. Rafał Jarosiewicz
Łk 22, 66 „Skoro dzień nastał, zebrała się starszyzna ludu, arcykapłani i uczeni w Piśmie i kazali przyprowadzić Go przed swoją Radę”.

„Cały naród Judy wziął Ozjasza, który miał wtedy szesnaście lat, i obrał go królem w miejsce jego ojca Amazjasza. 2 To on obwarował Elat i przywrócił go Judzie, kiedy król spoczął ze swymi przodkami. 3 W chwili objęcia rządów Ozjasz miał szesnaście lat i panował pięćdziesiąt dwa lata w Jerozolimie. Matce jego było na imię Jekolia z Jerozolimy. 4 Czynił on to, co jest słuszne w oczach Pańskich we wszystkim, tak jak czynił jego ojciec Amazjasz. 5 Dopóki żył Zachariasz, który go uczył bojaźni Bożej, szukał on Pana, a jak długo szukał Pana, Bóg mu szczęścił. 6 Wyruszył wówczas, by walczyć z Filistynami. Zrobił wyłomy w murach Gat, Jabne i Aszdodu, a odbudował miasta w okolicy Aszdodu i w kraju Filistynów. 7 Wspomagał go Bóg przeciwko Filistynom i przeciwko Arabom, mieszkającym w Gur-Baal, i przeciwko Meunitom. 8 Także i Ammonici płacili daninę Ozjaszowi. Sława jego imienia doszła aż do wejścia do Egiptu, bo stał się on bardzo potężny. 9 Wybudował też Ozjasz baszty w Jerozolimie nad Bramą Węgła, nad Bramą Doliny, nad Narożnikiem i umocnił je. 10 Wybudował również wieże w pustyni i wykopał liczne cysterny, ponieważ posiadał wiele bydła na Szefeli i na płaskowyżu - a także rolników i uprawiających winnice na wzgórzach i w ogrodach, kochał się bowiem w uprawie ziemi”.

„Nie bowiem wymądrzonym bajkom uległszy, daliśmy poznać wam (tę) Pana naszego, Jezusa Pomazańca, moc i przybycie, ale widzami stawszy się Jego wielkości. Otrzymawszy bowiem od Boga Ojca szacunek i chwałę, (gdy) głos został przyniesiony Mu taki oto od wspaniałej chwały: Synem mym, (Tym) umiłowanym mym, Ten jest, ku któremu ja znalazłem upodobanie. I ten głos my usłyszeliśmy, z nieba przyniesiony, razem z Nim będąc na świętej górze. I mamy (jako) coraz mocniejsze prorocze słowo, (do) którego pięknie czynicie kierując się jak (do) kaganka, ukazującego się w mrocznym miejscu, aż do kiedy dzień zacznie prześwitywać i jutrzenka wzejdzie w sercach waszych; to najpierw wiedząc, że każde prorokowanie (o) Piśmie oddzielnego rozwiązania nie staje się; nie bowiem woli człowieka dało się przynieść prorokowanie kiedykolwiek, ale przez Ducha Świętego niesieni zaczęli mówić od Boga ludzie”. (Piotra II 1, 16 – 21)

Można uderzać w Jezusa, naigrywać się z Niego, będąc przekonanym, że się robi dobro. ks. Rafał Jarosiewicz
Łk 22, 63 – 65 „Tymczasem ludzie, którzy pilnowali Jezusa, naigrywali się z Niego i bili Go. Zasłaniali Mu oczy i pytali: Prorokuj, kto Cię uderzył. Wiele też innych obelg miotali przeciw Niemu”.

„Wyruszył więc Joasz, król izraelski, i zmierzyli się zbrojnie - on i Amazjasz - w Bet-Szemesz, które należy do Judy. 22 Juda został pobity przez Izraela, i uciekł każdy do swego namiotu. 23 Amazjasza zaś, króla judzkiego, syna Joasza, syna Joachaza, pojmał w Bet-Szemesz Joasz, król izraelski, i zaprowadził go do Jerozolimy. Zrobił wyłom w murze Jerozolimy od Bramy Efraima aż do Bramy Węgła, na czterysta łokci. 24 Zabrał też wszystko złoto i srebro, wszystkie naczynia, które znajdowały się w świątyni Bożej u Obed-Edoma i w skarbcach pałacu królewskiego, oraz zakładników, i wrócił do Samarii. 25 Amazjasz, syn Joasza, król judzki, żył jeszcze piętnaście lat po śmierci Joasza, syna Joachaza, króla izraelskiego. 26 A czyż pozostałe dzieje Amazjasza, od pierwszych do ostatnich, nie są opisane w Księdze Królów judzkich i izraelskich? 27 Od czasu kiedy Amazjasz opuścił Pana, uknuto przeciw niemu spisek w Jerozolimie, uciekł więc do Lakisz. Urządzono za nim pościg do Lakisz i tam go zabito. 28 Przewieziono go końmi i pogrzebano z jego przodkami w Mieście Dawidowym”.

„Dlatego będę zamierzał zawsze wam przypominać o tych, chociaż (wiecie) i (jesteście postawieni mocno) w będącej obecną prawdzie. (Za) sprawiedliwe zaś uznaję, (by) przez jaki jestem w tym osiedleniu, rozbudzać was przez przypomnienie, wiedząc, że szybkie jest odłożenie osiedla mego, jak i Pan nasz, Jezus Pomazaniec ujawnił mi; postaram się zaś, (by) i każdej chwili mieć wy po moim wyjściu (o) tych wspomnienie czynić sobie”. (Piotra II 1, 12 – 15)