– Czy to dyrektor szkoły?
- Tak.
- Proszę przekazać wychowawczyni klasy II a, że Staś nie przyjdzie dziś do szkoły.
– Oczywiście, a kto mówi?
– To ja, mój tatuś…
Ps. A podobno dzieci nie są kreatywne.

Poniedziałek w biurze. Kolega pyta koleżankę:
– Marta, która to godzina?
– Dziewiąta dwadzieścia.
– Boże! Ależ ten tydzień się wlecze!
Ps. Czasem wystarczy jedno zdanie, aby rozweselić ekipę.

– No i jak się mieszka w akademiku? – mama pyta córkę.
– Fajnie! Mają nawet swój własny ceremoniał parzenia herbaty!
– Tak?
- Tak. Najpierw trzeba przejść po pokojach i poszukać czystego kubka, a potem bierzemy wysuszone z grzejnika saszetki po herbacie….
Ps. I kto powiedział, że życie studenckie jest nudne.

Szczęśliwa żona pędzi do męża:
– Kochanie, uwierzysz?! Nasz synek już chodzi!
– Tak? – słychać znad gazety. – To niech wyniesie śmieci.
Ps. Niestety, ale zaangażowanie niejednego ojca budzi wiele zastrzeżeń.

Nauczycielka matematyki zwraca się do klasy:
– Dziś będziemy uczyć się matematyki na komputerach!
– Huuurrra! Nareszcie! – cieszą się uczniowie.
– Cisza! A teraz kto mi powie, ile będzie osiem komputerów dodać siedemnaście komputerów?
Ps. Zanim się ucieszysz kolejnym pomysłem nauczyciela, pozwól sobie na luksus wysłuchania go do końca.

Mama pyta synka:
– Lesiu, napisałeś już list do Świętego Mikołaja?
– Tak mamusiu: „Kochany Mikołaju, proszę o narty, kask oraz grypę na zakończenie przerwy świątecznej”.
Ps. I niech ktoś powie, że dzieci precyzyjnie nie określają swoich marzeń.

Malutka myszka zobaczyła nietoperza. Oniemiała, wreszcie zerwała się i co sił pędzi do swojej norki.
– Mamo, mamo! – woła od progu. – Nie uwierzysz!!! Widziałam aniołka!!!
Ps. A mówią, że gdy nie potrafisz wszystkiego wyjaśnić, to nie tworzysz fikcji.

Na ławce siedzi dwóch meneli. W pobliżu zatrzymuje się kobieta i wita przechodzącego księdza:
– Proboszcz ma rękę w gipsie? Co się stało?!
– Cóż, wczoraj pośliznąłem się w wannie.
Na to menel pyta menela:
– Ty, co to jest wanna?
– Nie mam pojęcia! Niewierzący jestem.
Ps. W praktyce okazuje się, że kloszardzi mają niejednokrotnie większą wiedzę, niż kobieta z podwórka.

Wyfiokowana damulka mówi do górala:
– Jak ja panu zazdroszczę… patrzy pan na szalone gody chmur z górskimi szczytami, na purpurowe wstęgi zachodów słońca, na skrzący, muślinowy welon śniegu tulący do piersi lasy…
– Prowde godocie, widywałem, oj, widywałem, ale teraz już nie piję.
Ps. Na szczęście nie musimy pić, aby zobaczyć piękne widoki.

– Kochanie, jak ci dziś poszło? – pyta żona biznesmena.
– Świetnie, podpisałem z Kowalskim umowę na trzy lata. On daje kasę, a ja doświadczenie.
– Ale co będzie za trzy lata?!
– To proste: on będzie miał doświadczenie, a ja pieniądze!
Ps. I niech ktoś powie, że strategia nie jest najważniejsza.